Ludzie tworzący spektakl

Intonacje – zabawa teatralna.

Powtarzamy to samo zdanie, wcielając się w różne role (np. królewny, mówcy, krasnoludka, żołnierza, smoka), ze zwróceniem uwagi na głos i mimikę, np. z dominującą literą: Król Karol kupił królowej Karolinie korale koloru koralowego; Żaba Żaneta żegnała z żalem małżonka; Suchą szosą szedł Szymon do Szydłowca, lub zdania wymyślone przez dzieci.

 

Bileterzy – zabawa matematyczna.

Dziecko wycina z „Pomocy” karteczki z cyframi 1–5 (załącznik nr 1) (to będą nasze „numerowane bilety”), potem losuje bilety dla widowni, którą będą pluszaki lub lalki. Rodzic na krzesełkach (kanapie) nakleja takie same numery. Następnie mówi: Każdy widz zajmie zaraz miejsce na widowni, ale widzowie będą siadać w odpowiedniej kolejności. Najpierw usiądą: – widzowie z numerem 3..., 2...,1..., 5...., 4.

 

Losowanie biletów powtarzamy. Rodzic mówi: Każdy widz zajmie zaraz miejsce na widowni, ale tym razem będą siadać w innej kolejności. Najpierw usiądą:

– widzowie z numerem większym od 2, ale mniejszym od 4;

– widzowie z numerem mniejszym od 5, ale większym od 3;

– widzowie z numerem większym od 1, ale mniejszym od 3;

– widzowie z numerem mniejszym od 2;

– widzowie z numerem większym od 4.

 

Pluszaki pozostają na miejscach do następnego zajęcia.

 

Ale teatr! – słuchanie wiersza Marcina Brykczyńskiego i rozmowa na temat treści. (załącznik nr 2)

Rodzic zwraca uwagę na pojęcia związane z teatrem, role poszczególnych ludzi uczestniczących w procesie tworzenia spektaklu, przypominamy sobie, czy dane role były pokazane w filmie, który już razem oglądaliśmy o tym jak powstaje teatr (link dla przypomnienia: https://youtu.be/TkBHN9TYP-0).

 

Następnie rozmawiamy, odnosząc się do tekstu wiersza. Rodzic może zadać pytania pomocnicze: Które elementy wiersza były zabawne? O jakich osobach pracujących w teatrze była mowa w wierszu? Za co w teatrze odpowiada sufler? Jak myślicie, czy aktorzy muszą się nauczyć całej roli na pamięć? W jaki sposób można się nauczyć roli?. Dziecko mówi, które zawody teatralne wydają mu się ciekawe i dlaczego, które chciałby wykonywać.

 

Paluszkowy teatrzyk – ćwiczenia motoryki małej.

Dziecko wykonuje polecenia rodzica:

– Każdy paluszek prawej ręki daje buziaka temu samemu paluszkowi lewej ręki.

– Naciskamy na siebie palcami obu rąk.

– Składamy dłonie tak, by te same palce obu dłoni dotykały się opuszkami. Po kolei zaginamy palce do środka, najpierw środkowe, potem wskazujące...

– Po kolei palcem wskazującym prawej ręki dotykamy opuszków palców lewej ręki i na od- wrót. Potem zmieniamy palec dotykający, np. na mały. Inne ćwiczenia rodzic może wymyślać na bieżąco.

 

Maski – zabawa z lusterkami.

Rodzic daje dziecku małe lusterko lub kawałek gładkiej folii aluminiowej i mówi: Popatrz na swoją twarz i wyobraź sobie, że to maska. Co ona teraz pokazuje? Jakie widać na niej uczucia? Niech twoja maska będzie wesoła. A teraz smutna. Zrób wystraszoną minę, a teraz zamyśloną. Jak wyglądają wtedy twoje usta, a jak oczy?

 

Bileciki do kontroli – praca plastyczna, wykonanie biletu teatralnego.

Rozmawiamy o tym, po co są bilety do teatru oraz jakie elementy powinny znaleźć się na bilecie: data, tytuł spektaklu, miejsce na widowni, dodatkowe informacje. Dziecko otrzymuje kartkę, kolorowy papier, kredki i wykonuje swój projekt biletu na wybrane przedstawienie.