Teatralne zabawy

Sznurkowy wąż – zabawa ruchowa z elementem dramy.

Rodzic trzyma krótki sznurek (ok. 20 cm) i prosi, aby dziecko wyobraziło sobie, że są tym właśnie sznurkiem, np. kiedy rodzic nim potrząsa – dziecko się trzęsie, kiedy sznurek wypada z ręki – dziecko pada na ziemię, kiedy rodzic podrzuca sznurek – dziecko podskakuje.

Co musi umieć aktor? – burza mózgów.

Wracamy do mapy myśli wykonanej pierwszego dnia kręgu i uzupełnianej w ciągu tygodnia. Zastanawiamy się, czy po całym tygodniu zajęć związanych z teatrem przychodzi nam jeszcze do głowy coś ciekawego do zapisania na mapie. Następnie rodzic zadaje pytanie: Jakie cechy powinien mieć dobry aktor?. Słucha odpowiedzi i zapisuje je na plakacie. Jeśli dziecko ma problem z wymyśleniem cech dobrego aktora, rodzic nakierowuje je, przypominając różne zabawy z całego tygodnia, w których te cechy się przejawiały, np. dykcja, umiejętność interpretacji słów (cicho, nisko, głośno), wcielanie się w role, kreatywność. Pytania angażujące myślenie dziecka: Na czym polega praca aktora?, Czy łatwo zostać aktorem, dlaczego tak myślisz?, Co to znaczy, że ktoś jest dobrym aktorem?, Co to znaczy, że aktor jest gwiazdą?, Jak myślisz, w jaki sposób aktor uczy się swojej roli? Uczy się całej czy fragmentami? Dlaczego?, Czy każdy człowiek może zostać aktorem? Dlaczego tak uważasz?, Jakie cechy charakteru powinien mieć aktor? Jakie umiejętności?, Czy chciałbyś zostać gwiazdą filmową i dlaczego?, Jak możesz przygotowywać się do tego zawodu?

Dmuchajka – zabawa oddechowa.

Rodzic rękami naśladuje czynność nadmuchiwania balonika, a dziecko stopniowo nabiera powietrze i, długo wymawiając różne głoski, powolnie je wypuszcza.

Dyrygent – zabawa logorytmiczna.

Rodzic wypowiada krótką rymowankę, np. „Siała baba mak”, a dzieci dostosowują natężenie głosu do umówionych znaków rodzica, np. ręce na dole – cicho, ręce na górze – głośno. Można wykorzystać do tego ćwiczenia krótkie wierszyki o zwierzętach Jana Brzechwy, np. „Dzik”, „Miś, „Małpy”, „Żubr”. Dziecko powtarza je w trakcie zabawy, tworzą swoje rymowanki oraz układy ruchowe.

Karta pracy – grafomotoryka, dorysowanie połowy symetrycznego obrazka, orientacja na kartce, rysunek swobodny. KP2 s. 20