Moja mama czarodziejka

Witamy Was serdecznie.

Pamiętacie, że dziś jest bardzo szczególny dzień? Tak – 26 maja Dzień Matki.

          Dzisiaj porozmawiamy o mamie czarodziejce, bo każda mama to czarodziejka, która zawsze wyczaruje coś z niczego.

Ale najpierw, rozgrzejemy nasze ręce, by pięknie dziś pracowały:

Mam 10 palców małych do zabawy doskonałych (podnosimy dłonie do góry),
Mogę wszystko zrobić nimi – paluszkami malutkimi (ruszamy paluszkami).
Mogę zamknąć je w piąsteczki lub rozłożyć jak chusteczki (zamykamy piąstki i rozkładamy paluszki).
Mogę w słonko je zamienić, albo schować do kieszeni (rozszerzamy paluszki, i wkładamy do kieszeni).
Mogę podnieść je wysoko lub rozłożyć tak szeroko (podnosimy ręce wysoko do góry i rozkładamy w bok).
Mogą w koszyk się zaplatać albo jak motylek latać (splatamy dłonie palcami ze sobą, później machamy paluszkami).
Mogę je ustawić w rządku lub rozpocząć od początku! (łączymy paluszki w obu dłoniach).

Zapraszamy Was do wysłuchania opowiadania „Jak nasza mama odczarowała wielkoluda”.

https://www.youtube.com/watch?v=zNoI89g_fBg

Joanna Papuzińska ,,Jak nasza mama odczarowała wielkoluda” .
Pośrodku naszego miasta jest park. Pośrodku parku – zjeżdżalnia, drabinki i boisko do grania w piłkę. Tam zawsze chodzimy się bawić.
Aż tu nie wiadomo skąd zjawił się kiedyś w mieście wielkolud. Od razu zajął cały park dla siebie. Na bramie wywiesił tablicę:
„Nikomu nie wolno tu wchodzić, choćby nie wiem co”.
Całymi dniami wylegiwał się na trawnikach, a wszystkie dzieci musiały bawić się na ulicy.
Któregoś dnia nasz najmłodszy brat rzucił piłkę tak mocno, że przeleciała przez ogrodzenie i wpadła do parku. Wielkolud złapał ją i nie chciał nam oddać. Wróciliśmy do domu z płaczem.
Wtedy nasza mama wpadła w złość.
– No, nie – powiedziała – ja już dłużej tego znosić, nie będę!
I poszła do parku.
Wszyscy, nawet dorośli panowie, bali się tego wielkoluda. Ale nasza mama – nie. Podeszła do niego bliziutko i zawołała:
– Nie pozwalam dokuczać małemu dziecku!
A ponieważ zobaczyła, że wielkolud ma kurtkę rozerwaną na plecach, powiedziała jeszcze:
– Taki duży, a wygląda jak obdartus! Jak panu nie wstyd! Proszę zaczekać, wezmę igłę z nitką i zaszyję dziurę!
Bo naszą mamę okropnie denerwuje, kiedy ktoś jest nieporządnie ubrany. Więc posłała nas po igłę i nici, przystawiła do pleców wielkoluda drabinę ogrodniczą i zaczęła mu cerować kurtkę.
Szyła, szyła, aż nagle drabina zachybotała się i nasza mama niechcący ukłuła wielkoluda igłą.
– O, przepraszam – powiedziała, bo wielkolud syknął.
Ale wielkolud syczał dalej. Mama zobaczyła, że przez dziurkę zrobioną igłą powietrze ucieka z niego jak z przedziurawionej opony. Kurczył się i kurczył, a po pięciu minutach stał się zwyczajnym chłopakiem – mniej więcej takim jak ja.
– Bardzo dziękuję! – powiedział do mamy. – Pani mnie odczarowała! Ja byłem bardzo zarozumiałym chłopcem i ciągle chodziłem nadęty. Zdawało mi się, że jestem najmądrzejszy, najpiękniejszy i najważniejszy na świecie. Od tego nadymania robiłem się coraz większy i większy, aż w końcu stałem się wielkoludem. Z początku podobało mi się to nawet, bo byłem największy i najsilniejszy. Ale co z tego? Nikt mnie nie lubił, nikt nie chciał się ze mną bawić. Teraz wiem, że lepiej być zwyczajnym chłopcem i nie nadymać się. Mogę wrócić do domu. Do widzenia! A tutaj jest piłeczka!
I znów w naszym mieście stało się wesoło i bezpiecznie jak zawsze. Znów mogliśmy spędzać całe dnie w parku. Ale od tej pory nasza mama boi się, żeby któreś z nas nie zamieniło się w wielkoluda.
Dlatego ma zawsze naszykowaną miseczkę z mydłem i słomką do puszczania baniek. Gdy tylko któryś z nas zacznie sobie myśleć, że jest „naj... naj... naj..." i nadymać się – mama daje mu słomkę i mówi:
– Masz, popuszczaj sobie trochę baniek mydlanych. To ci dobrze zrobi, wydmuchasz z siebie całą zarozumiałość. Bo zdaje mi się, że jesteś za bardzo nadęty!

1. Co się wydarzyło w opowiadaniu?
2. Kim był wielkolud?
3. Dlaczego stał się wielkoludem?
4. Jak mama go odczarowała?
5. Co to znaczy być zarozumiałym?
6. Jaki mama miała sposób, aby jej dzieci nie stały się zarozumiałe?

Zapraszamy Was dzisiaj do zabawy w puszczanie baniek. Przygotujcie kubeczek plastikowy, płyn do naczyń, wodę oraz słomkę. Zabawa ma na celu wydmuchanie z siebie trochę zarozumiałości, oraz może przerodzić się w fajną zabawę wspólnie z rodzicami np. kto nadmucha największą bańkę.

Na dzisiejszych zajęciach poznamy również literę Ń,ń

Czy potraficie powiedzieć, jaką głoskę słyszymy na końcu wyrazów słoń, koń, dłoń?

Tak doskonale jest to głoska Ń,ń.

Wypowiedzcie głośno głoskę „ń” i spróbujcie określić, czy jest to spółgłoska czy samogłoska.?

Oczywiście, że „ń” jest spółgłoską. To jakim kolorem ją zaznaczymy?

Tak, dobrze odpowiedzieliście, kolorem niebieskim. Wielkie brawa!!!!

Zauważyliście, że litera Ń podobna jest do poznanej już literki N? Różni się tylko tym, że posiada dodatkową kreseczkę u góry. Nazywamy ją zmiękczeniem .

Ćwiczenie pisania:

Przygotujcie tackę z ryżem, mąką, kaszą lub pisakiem i palcem w wybranym materiale sypkim spróbujcie odwzorowywać pisane litery „Ń oraz ń”. Takie ćwiczenie możecie wykonać również palcem na stole lub w powietrzu.

Dziś do wykonania Karty Pracy ,, Dzieciaki w akcji część 4” strona 36 i 37 oraz  86 ( karta pracy z Ń).

W załącznikach również dodatkowe karty pracy.

Nie zapomnijcie złożyć życzeń waszym Kochanym Mamom, w końcu dziś jest ich najważniejsze Święto- Dzień Mamy. Jeśli nie udało Wam się wczoraj zrobić upominku z masy solnej, to mozecie jeszcze dzisiaj zrobić piękną laurkę.

Przypomnijcie sobie również piosenkę, której wczoraj się uczyliście. Może zaśpiewacie ją Mamie, gdy będziecie składać życzenia i wręczać upominek?

Kliknijcie w poniższy link i przypomnijcie ją sobie.

https://www.youtube.com/watch?v=IdxQW3jqYtA

Powodzenia!!!!

                My również życzymy wszystkim Mamom wszystkiego najlepszego oraz dużo, dużo zdrowia.